اخبار

رییس مرکز تحقیقات ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: بر اساس اعلام مرکز کنترل بیماری‌های آمریکا این نظر که ویروس آبله میمون از طریق هوا منتقل می‌شود خلاف واقعیت است.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی، دکتر علیرضا ناجی در این باره اظهار کرد: بر این اساس ویروس آبله میمون معمولا از طریق تماس نزدیک با زخم و یا لوازم آلوده به ترشحات آن منتقل می شود.

وی افزود: ویروس آبله میمون ممکن است از طریق قطرات تنفسی از بدن دفع شده و منتقل شود، اما نمی‌تواند مسافت‌های طولانی در هوا را طی کرده و افراد را آلوده کند.

دکتر ناجی ادامه داد: همچنین متخصصین با این نظر آژانس مخالف نیستند اما برخی می گویند که آژانس نمی‌تواند به طور کامل این احتمال را که قطرات تنفسی، بزرگ یا کوچک، می‌توانند در فاصله کوتاه‌تری از بیمار استنشاق شوند، کاملا رد کند.

وی تاکید کرد: سازمان بهداشت جهانی نیز اعلام کرده اگرچه انتقال "کوتاه برد" از طریق هوا در آبله میمون غیر معمول به نظر می‌رسد، اما این احتمال وجود دارد و اتخاذ اقدامات احتیاطی را ایجاب می کند.

دکتر ناجی ادامه داد: بریتانیا همچنین آبله میمون را در فهرست «بیماری‌های عفونی با عواقب بالا» قرار داده است که می‌توانند از طریق هوا پخش شود، به نظر میرسد حرف سازمان در این مورد درست و پیام آژانس کمی گمراه کننده است، انتقال هوابرد ممکن است مسیر اصلی انتقال نباشد و یا خیلی کارآمد نباشد، اما همچنان ممکن است رخ دهد.

وی افزود: پرسشگری در مورد انتقال ویروس آبله میمون از طریق هوا مهم است زیرا در تعاقبش به نوبه خود منجربه توصیه هایی برای زدن ماسک، تهویه هوا و سایر اقدامات حفاظتی در صورت ادامه شیوع بیماری خواهد شد.

رییس مرکز تحقیقات ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود: این را می‌دانیم که آبله میمون به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است و موارد گاه به گاه انتقال از طریق هوا برای ویروس آبله که ریشه کن شده و نزدیکترین خویشاوند آبله میمون است گزارش شده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توضیح داد: بر این اساس هنگامی که یک ویروس در بزاق یا در مجرای تنفسی وجود دارد، مثل آبله میمون، می تواند در هنگام صحبت کردن، آواز خواندن، سرفه یا عطسه به صورت قطرات تنفسی دفع شود، این قطرات ممکن است سنگین باشند و در فاصله کم بر روی اشیاء یا افراد بیفتند، یا ممکن است کوچک و سبک باشند و برای مدت‌ها و فواصل طولانی در هوا باقی بمانند.

وی ادامه داد: قبول ارزیابی CDC تا حدی به این بستگی دارد که آیا ویروس فقط در قطرات بزرگ وجود دارد یا در قطرات بسیار کوچک به نام آئروسل هم وجود دارد؟ ظاهرا هیچ مبنایی برای این منطق که ویروس فقط از طریق قطرات بزرگ منتقل می شود و خطر عفونت را فقط در فواصل نزدیک ایجاد می کند وجود ندارد.

دکتر ناجی یادآور شد: در شیوع آبله میمون در نیجریه در سال 2017، عفونت در دو کادر درمان رخ داد که هیچ تماس مستقیمی با بیماران نداشتند،  تعداد کمی از بیماران در شیوع کنونی نمی‌دانند که چه زمانی و چگونه به این ویروس مبتلا شده اند. بحث مشابهی در ابتدای همه گیری جهانی کووید-۱۹، زمانی که مرکز کنترل بیماریهای آمریکا و سازمان جهانی بهداشت بر انتقال با قطرات تنفسی بزرگ به عنوان راه اصلی تمرکز داشتند، آغاز شد، اما به زودی مشخص شد که آئروسل ها از راه‌های عمده انتقال ویروس کروناسارس-۲ هستند.  

انتهای پیام/
کدخبرنگار:7701س.ق