تاریخچه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی یکی از بزرگترین و قدیمی‌ترین دانشکده‌های پزشکی ایران است که تا قبل از انقلاب با نام دانشکده پزشکی دانشگاه ملی ایران شناخته می‌شد.
مجوز تاسیس دانشگاه ملی ایران در اسفندماه سال 1338 صادر و اساسنامه رسمی آن ۸ آبان ۱۳۳۹ تدوین شد و مورد تصویب شورایعالی فرهنگ قرار گرفت و این دانشگاه با دو دانشکده بانکداری و علوم مالی اقتصادی و معماری 25 بهمن 1339 به صورت رسمی افتتاح شد.
دانشکده پزشکی دانشگاه ملی ایران نیز به عنوان اولین دانشکده پزشکی خصوصی فعالیت رسمی خود را از مهرماه سال ۱۳۴۰ با پذیرش ۱۵۰ دانشجو در یک ساختمان ۷ طبقه در خیابان ایرانشهر آغاز کرد. پس از احداث ساختمان‌های جدید دانشگاه ملی در منطقه اوین، دانشکده پزشکی در سال تحصیلی ۴۴–۱۳۴۳ به ساختمان جدید در منطقه اوین انتقال یافت و مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ با مصوبه شورای انقلاب، دانشگاه ملی ایران به عنوان یک دانشگاه دولتی اعلام شد و خردادماه سال ۱۳۶۲ با موافقت ستاد انقلاب فرهنگی به «شهید بهشتی» تغییر نام داد.
متعاقب مصوبه دولت مبنی بر تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در سال ۱۳۶۴، مراکز درمانی و دانشکده‌های پزشکی و پیراپزشکی از دانشگاه شهید بهشتی منفک شد و ، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهیدبهشتی با ادغام برخی از مراکز آموزشی و درمانی وابسته به وزارت بهداری و دانشگاه ملی پیشین از شهریورماه 1365 فعالیت خود را آغاز کرد.
اواخر سال ۱۳۸۰ دانشکده پزشکی به ساختمان جدیدی در پردیس دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی با زیربنای ۲۵۵۰۰ متر مربع انتقال یافت و مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
در حال حاضر این دانشگاه به عنوان یکی از برترین دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور در زمینه‌های آموزشی، پژوهشی، بهداشتی و درمانی فعالیت می‌کند و با داشتن نیروی انسانی توانمند متشکل از 17390 کارمند و 1481 عضو هیئت علمی به 11467 دانشجو و بیش از نیمی از جمعیت پایتخت در زمینه بهداشت و درمان خدمت رسانی می کند.
دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با در اختیار داشتن 12دانشکده، 12 مرکز پزشکی آموزشی و درمانی، 9 بیمارستان، 7 پژوهشکده، 79 مرکز تحقیقاتی، 2مرکز بهداشت و 8 شبکه بهداشت و درمان به عنوان یکی از معتبرترین و بزرگترین مراکز ارایه خدمات آموزشی، بهداشتی و درمانی در کشور شناخته شده است.